Michel Toudy (geboren in Borgloon) niet tevreden met het Kerstbestand van 1914 Terug

Niet iedereen juichte het Kerstbestand toe. In zijn oorlogsdagboek schreef onderluitenant Michel Toudy (geboren in Borgloon), een instructeur-grenadier, vanuit de loopgraven bij Diksmuide: "Tijdens de nacht van 24 op 25 is geen geweerschot te horen... wat gebeurt er, zou dit het einde van de oorlog zijn?!... Omstreeks 23 uur horen we Duitsers zingen in de ruïnes van Diksmuide en in de loopgraven. Ze vieren Kerstmis in onze ruïnes." Tegen middernacht waren ook de Belgische grenadiers patriottische en kerstliederen aan het zingen "om hun te tonen dat we nog niet ontmoedigd zijn", volgens Toudy. Op een gegeven ogenblik kwamen er Duitsers uit de loopgraven. "Als ik mijn zin kon doen, zouden ze niet lang rondwandelen. Maar wat kan men eraan doen, alle grenadiers komen ook uit de loopgraven en het feest begint." Toudy vond de scène ronduit walgelijk: "Is het hiervoor dat we ons bloed geven in de modder? Wel bedankt! We gaan overal heen, behalve Berlijn". 

Michel Toudy sneuvelde uiteindelijk in 1917 door een granaatontploffing in de loopgraven. Hij was goed bevriend met Jan Teuchie zoals blijkt uit een foto van hen beiden uit 1911. Jan Teuchie staat eveneens vermeld op het monument van gesneuvelden in Borgloon.

Lees meer over Michel Toudy in het artikel dat op 9 november verscheen in het Nieuwsblad.

(Noot: het volledige dagboek van Michel Toudy is na te lezen bij het PCCE)

Extra info

Aan het front eindigde 1914 met een merkwaardige gebeurtenis die een diepe indruk maakte op vele van de aanwezigen. In heel wat sectoren van het westelijk front verminderden de vijandelijkheden in de dagen voor Kerstmis. In de korte tijd dat de immobiele loopgravenoorlog bezig was, had zich soms reeds een verhouding van "leven en laten leven" ontwikkeld tussen de vijandelijke troepen, waarbij de toch nutteloze beschietingen tot een minimum werden beperkt. Maar op vele plaatsen stopten de vijandelijkheden helemaal in de laatste dagen voor Kerstmis. Aan beide kanten van het niemandsland werden kerstliederen gezongen en werd er over en weer geroepen. Ondanks de achterdocht van vele officieren kwamen op verschillende plaatsen mannen van de vijandelijke legers uit hun loopgraven, ontmoetten elkaar in het niemandsland en wisselden sigaretten, drank en voedsel of uniformknopen uit. 

(Uittreksel uit " MEIRE J, De Stilte van Salient. De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog rond Ieper, Tielt, 2003.)